แอนดรูว์ เจอร์มีเดินทางไปกับฮิวจ์ เพนนิงตัน
เกี่ยวกับความสัมพันธ์อันยาวนานและมีปัญหาของมนุษยชาติกับจุลินทรีย์
มีแบคทีเรียชนะหรือไม่?
Hugh Pennington
การเมือง: 2015. 9780745690797 | ไอ: 978-0-7456-9079-7
ก่อนที่จะเปิดเรื่อง Have Bacteria Won ของฮิวจ์ เพนนิงตันฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ ผู้อ่านข่าวพาดหัวหนังสือพิมพ์อาจสันนิษฐานว่าคำตอบของเขาคือ ‘ใช่’ แต่โดยส่วนใหญ่ นักแบคทีเรียวิทยาที่มีชื่อเสียงได้ข้อสรุปที่ตรงกันข้ามในการศึกษาที่กระตุ้นความคิดนี้ ซึ่งบันทึกประวัติศาสตร์ของการมีปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์กับโรคติดเชื้อ และความกลัวที่จะเกิดขึ้นในปัจจุบัน
พยาบาลสุขภาพในกานาล้างมือก่อนตรวจทารก เครดิต: Nyani Quarmyne / Panos Pictures
เพนนิงตันใช้ประสบการณ์ส่วนตัวและกรณีศึกษาที่ให้ความกระจ่าง เช่น ประสบการณ์ของสหราชอาณาจักรเกี่ยวกับโรคไข้สมองอักเสบจากสปองจิฟอร์ม (bovine spongiform encephalopathy – BSE) และโรค Creutzfeldt–Jakob ที่แตกต่างกันออกไป เพื่อแสดงให้เห็นว่าการรับรู้ของสาธารณชนและความเป็นจริงทางคลินิกของโรคติดเชื้อนั้นแตกต่างกันอย่างไร เขายกย่องนักวิจัย นักข่าว และบรรณาธิการ (เช่นฉัน) ในการใช้ภาษาไฮเปอร์โบลิกของสงคราม (การต่อสู้ การต่อสู้ การแข่งขันทางอาวุธ) เพื่ออธิบายความสัมพันธ์ของเรากับจุลินทรีย์ที่ตั้งรกรากและทำให้ร่างกายของเราติดเชื้อ ภาษาดังกล่าวทำให้เกิดละครและยกระดับความสำคัญของเหตุการณ์ มากกว่าคำอธิบายที่แห้งแต่แม่นยำเกี่ยวกับผลที่ตามมาของปฏิสัมพันธ์ระหว่างจุลินทรีย์ โฮสต์ การตอบสนองทางภูมิคุ้มกัน และการรักษา
ผลที่ได้คือความกลัวต่อชีวิตของจุลินทรีย์ในจิตใจส่วนรวมนั้นมักจะไม่เป็นไปตามสัดส่วนของความเสี่ยง ดังที่เพนนิงตันกล่าวไว้ “สื่อประพฤติตัวเหมือนกล้องโทรทรรศน์หักเหราคาถูก โดยเพ่งความสนใจไปที่วัตถุที่น่าสนใจ แต่ขยายมันด้วยความคลาดเคลื่อนและความคลุมเครือที่ขอบมาก” ร่วมเป็นสักขีพยานในข่าวฮิสทีเรียในปี 2014 เมื่อพยาบาลสาวชาวอเมริกัน Kaci Hickox เดินทางกลับจากเซียร์ราลีโอนไปยังรัฐเมนหลังจากร่วมงานกับ Médecins Sans Frontières (หรือที่รู้จักในชื่อ Doctors Without Borders) ฮิกค็อกซ์ถูกสงสัยว่าติดเชื้ออีโบลาอย่างไม่ถูกต้อง และการกลับมาของเธอมีขึ้นในการดำเนินการทางกฎหมายรถไฟที่เกี่ยวข้องกับการกักกันของเธอ
น่าแปลกที่ Pennington ล้มเหลวที่จะฟังคำวิจารณ์ของเขา
เกี่ยวกับวาทศาสตร์ เขาทัวร์ “ชัยชนะ” ของเรา (กับไข้ทรพิษ คอตีบ และซิฟิลิส); “ความก้าวหน้า” ของจุลินทรีย์เช่น Escherichia coli และ MRSA – Staphylococcus aureus ที่ดื้อต่อ methicillin ผ่านการถ่ายโอนยีนเข้ารหัสสารพิษในแนวนอนหรือการคัดเลือกการดื้อยาปฏิชีวนะ และ “การต่อสู้” ซึ่งการกระทำของมนุษย์ได้ช่วยจุลินทรีย์ (รวมถึงซัลโมเนลลาและสิ่งมีชีวิตที่ทำให้เกิดโรคแอนแทรกซ์และโรคลีเจียนแนร์) เขาสานขอบมืดทางประวัติศาสตร์อย่างช่ำชองในการเดินทางที่ยิ่งใหญ่ สิ่งเหล่านี้รวมถึงความพยายามในการควบคุมไข้ทรพิษในช่วงต้นศตวรรษที่สิบแปด นำโดย Lady Mary Wortley Montagu รัฐมนตรี Cotton Mather ของสหรัฐอเมริกาและ Edward Jenner; ประโยชน์ของการปรับปรุงความพร้อมใช้น้ำ (เดิมมีวัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนการค้าและการดับเพลิง); สุขาภิบาล อาหาร และพาสเจอร์ไรส์ในศตวรรษที่สิบเก้า และการค้นพบยาปฏิชีวนะในศตวรรษที่ 20 จนถึงการระบาดของ Enterobacteriaceae ที่ดื้อต่อ carbapenem และโคโรนาไวรัสระบบทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง (SARS) ในยุคปัจจุบัน ส่วนโค้งของเรื่องราวนั้นและร้อยแก้วที่เข้าถึงได้ของเพนนิงตันตลอด
เพนนิงตันชี้ให้เห็นว่าการติดเชื้อแบคทีเรียที่ดื้อยาปฏิชีวนะไม่ใช่เรื่องใหม่ มันเดินตามรอยเท้าของยาปฏิชีวนะทั้งหมดอย่างใกล้ชิดตั้งแต่เพนิซิลลินที่ Alexander Fleming ค้นพบในปี 1928 ได้รับการพัฒนาเพื่อใช้ในการรักษาโดย Howard Florey และ Ernst Chain ในการหักล้างอีกครั้ง Pennington ให้เหตุผลว่าการคาดการณ์ของยาปฏิชีวนะ Armageddon ที่จะมาถึงซึ่งนำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างมากในการเสียชีวิตจากการติดเชื้อนั้นเกินจริงอย่างมาก ในประเด็นนี้ ฉันใช้ความระมัดระวังมากขึ้น เป็นความจริงที่การจัดการอย่างระมัดระวังและเทคนิคปลอดเชื้อสามารถมีบทบาทสำคัญในการควบคุมอุปทานยาที่ลดน้อยลงซึ่งมีผลกับการติดเชื้อที่ร้ายแรงที่สุด อย่างไรก็ตาม เพนนิงตันไม่ได้จัดสรรพื้นที่เพียงพอให้กับปัจจัยที่ทำให้ท่อส่งการพัฒนายาปฏิชีวนะแห้งไปในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
เขาเกือบจะเข้าใจปัญหาเล็กน้อยในการระบุผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติหรือโครงสร้างทางเคมีที่เกี่ยวข้อง และพัฒนาให้เป็นยาที่ใช้งานได้ โดยเขียนง่ายๆ ว่า: “ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะให้ยาต้านจุลชีพชนิดใหม่ การเตรียมพวกเขาให้พร้อมสำหรับการเปิดตัวจะมีราคาแพงและจะใช้เวลาหลายปี” และเขากำลังมองข้ามปัญหาเชิงโครงสร้างในอุตสาหกรรมยา เราขอให้ฟาร์มาพัฒนาสารต้านจุลชีพ ในขณะเดียวกันก็วางแผนที่จะจำกัดการใช้อย่างมาก ในศตวรรษที่ยี่สิบ ยาเสพติดเข้ามาทันเวลาเมื่อเกิดการต่อต้านขึ้น ว่าจะเป็นแบบแผนในอนาคตหรือไม่.
เพนนิงตันยังมองข้ามความครอบคลุมของเชื้อก่อโรคยูคาริโอตด้วยกล้องจุลทรรศน์ เช่น ปรสิตมาเลเรีย Plasmodium falciparum หรือเชื้อราที่ทำให้เกิดเยื่อหุ้มสมองอักเสบจากเชื้อ cryptococcal การกล่าวถึงโรคมาลาเรียเพียงอย่างเดียวของเขานั้นเกี่ยวข้องกับการใช้เชื้อ Plasmodium ของแพทย์ชาวออสเตรียเจ้าของรางวัลโนเบลชื่อ Julius Wagner-Jauregg เป็นยาต้านจุลชีพในการทดลองเพื่อกระตุ้นการอักเสบที่จำเป็นในการฆ่า Treponema ซึ่งเป็นสไปโรฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
