Shahid Naeem เปรียบเทียบหนังสือสองเล่ม
ที่เรียกร้องให้เรายอมรับอิทธิพลของมนุษย์ที่มีต่อระบบนิเวศ
สวนร่มรื่น: กอบกู้ธรรมชาติในโลกหลังภัยธรรมชาติ
Emma Marris
ในนวนิยายของแมรี เชลลีย์ วิกเตอร์ แฟรงเกนสไตน์สล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ไม่มีขั้นต่ำได้รวบรวมส่วนต่างๆ ของมนุษย์ที่ตายแล้วให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เขาทำให้มีชีวิตด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์นอกรีต ผลที่ได้คือแม้ว่ามนุษย์จะมีรูปร่างและหน้าที่ก็ถูกมองว่าเป็นสัตว์ประหลาด ถ้าเราจะรวบรวมสิ่งที่ประกอบด้วยพืช สัตว์ และจุลินทรีย์ แล้วสูดเอาชีวิตทางนิเวศวิทยาเข้าไป มันจะเป็นธรรมชาติหรือสัตว์ประหลาดที่ผิดธรรมชาติ? ผู้เขียนสองคนตรวจสอบปัญหานี้: Emma Marris ในRambunctious Gardenและ Nigel Dudley ในAuthenticity in Nature
หากใครนิยามธรรมชาติ ‘ธรรมชาติ’ ว่าเป็นการรวมตัวของสายพันธุ์พื้นเมืองที่ครอบครองพื้นที่ขนาดใหญ่และไม่แตกแยกโดยปราศจากอิทธิพลของมนุษย์อย่างชัดเจน และที่มีอัตราการสูญพันธุ์ การกำเนิด และการทำงานของระบบนิเวศตามปกติ (โดยเฉลี่ย 1,000 ปี) เช่นนั้นก็ไม่มีสิ่งนั้นบนโลก วันนี้. การล่มสลายของโลกธรรมชาติเริ่มขึ้นเมื่อประมาณ 2 ล้านปีก่อนด้วยการเผาไหม้และการล่าโดยHomo erectus ในช่วง 50,000 ปีที่ผ่านมาHomo sapiensได้ยกระดับทักษะเหล่านี้ขึ้นสู่ระดับใหม่ โดยถึงจุดสิ้นสุดของการปฏิวัติอุตสาหกรรม ซึ่งมีการเผาทุ่งหญ้าประมาณ 25 ล้านตารางกิโลเมตร ป่าไม้ 12 ล้านตารางกิโลเมตรหายไป และการสูญพันธุ์ของดอกไม้และสัตว์โลกพุ่งสูงขึ้นทั่วโลก หากการสูญเสียโลกธรรมชาติไม่ใช่เรื่องใหม่จะสำคัญไหม? ผู้เขียนทั้งสองคิดว่าไม่ใช่
ดัดลีย์เปิด ตัวความเป็นของ แท้ในธรรมชาติโดยเล่าประสบการณ์ในวัยเด็กของเขาที่เขตอนุรักษ์ธรรมชาติแอตเทนโบโรใกล้นอตติงแฮม สหราชอาณาจักร ปัจจุบันบริษัทเหมืองแร่แห่งหนึ่งเช่าพื้นที่ดังกล่าวให้กับกองทุนสัตว์ป่า ซึ่งเป็นพื้นที่กินหญ้ามานานหลายศตวรรษ สำหรับผู้มาเยือนมันคือธรรมชาติ Marris ก้าวไปอีกขั้นในRambunctious Gardenโดยบอกว่านกและผึ้งบน Fifth Avenue ของนิวยอร์กถือเป็นธรรมชาติ ฉันสามารถทำได้ดีกว่านี้: ประสบการณ์ในวัยเด็กของฉันเกี่ยวกับธรรมชาติคือภาพสามมิติของพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติอเมริกันในนิวยอร์ก ดวงตาของจิตใจของฉันหายใจชีวิตเข้าไปในสิ่งมีชีวิตที่ถูกยัดเยียด สำหรับฉันพวกเขากำหนดธรรมชาติ
ความถูกต้องในธรรมชาติ
การเลือกความเป็นธรรมชาติของระบบนิเวศ
ไนเจล ดัดลีย์
ผู้เขียนทั้งสองทบทวนสิ่งที่เป็นธรรมชาติและผิดธรรมชาติจากมุมมองของระบบนิเวศ แต่แนวทางของพวกเขาต่างกัน Marris นักเขียนวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จซึ่งเขียนถึงNature เป็นประจำ ตามกลยุทธ์ของ David Qummen ( The Song of the Dodo ; 1996), Stuart Pimm ( The World ตาม Pimm ; 2001) และ Jonathan Weiner ( The Beak of the Finch; พ.ศ. 2537) ในหนังสือเล่มแรกนี้ เธอได้รวบรวมการเดินทางและการเผชิญหน้ามากมายเพื่อสร้างการเดินทางที่เหมือน Kerouac ซึ่งวิทยานิพนธ์ของเธอได้ปรากฏออกมา เธอมองว่าส่วนสำคัญของโลกสมัยใหม่เป็นหรือจะกลายเป็น “สวนอาละวาด” – สิ่งกีดขวางอย่างไม่เป็นระเบียบของสายพันธุ์วัชพืชที่ตามมาในการปลุกของเรา เนื่องจากธรรมชาติมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ในระดับประวัติศาสตร์ของโลก สวนที่ร่มรื่นจึงถูกต้องตามกฎหมายเช่นเดียวกับการปรากฎตัวอื่นๆ ของธรรมชาติ เราควรยอมรับการสร้างสรรค์ของเรา ไม่ใช่หลีกเลี่ยงพวกเขาเหมือนสัตว์ประหลาด
Marris ใช้เสียงที่เป็นที่นิยมอย่างมีประสิทธิภาพ แต่บางครั้งก็ลงน้ำ วลีเช่น “แมมมอ ธ อเมริกาเหนือไป kaput” สร้างความอยุติธรรมต่อแรงโน้มถ่วงของปัญหาดังกล่าว ในทำนองเดียวกัน การอ้างอิงถึง “นักนิเวศวิทยา” บ่อยครั้ง เช่นเดียวกับที่เธออ้างว่านักนิเวศวิทยาส่วนใหญ่ไม่ชอบทุกสิ่งที่ “มีกลิ่นเหม็นของมนุษยชาติ” ก็ปฏิเสธมุมมองกว้างๆ ที่นักวิจัยดังกล่าวถืออยู่
หนังสือของดัดลีย์ดูมืดมนกว่า คล้ายกับFragile Dominion ของ Simon Levin (1999), EO Wilson’s The Future of Life (2002) หรือ Reinventing Edenของ Carolyn Merchant (2003) ดัดลีย์เป็นนักวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมที่เป็นที่ยอมรับเช่นกันใช้การเดินทางของเขาเพื่อเติมสีสันให้กับงานเขียนของเขา แต่สมมติฐานของเขามาจากการตรวจสอบอย่างรอบคอบเกี่ยวกับความพยายามต่างๆ ในการกำหนด “ธรรมชาติ” และ “ป่า” โดยนักวิทยาศาสตร์ ปราชญ์ ผู้จัดการ องค์กรพัฒนาเอกชน และ ผู้กำหนดนโยบาย. ดัดลีย์แสดงให้เห็นว่าไม่มีทั้งความสอดคล้องหรือฉันทามติเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดความเป็นธรรมชาติหรือความดุร้าย เขาแนะนำว่าเรามุ่งเน้นไปที่ “ความถูกต้อง” แทน
“ไม่มีความเชื่อมโยงหรือความเห็นพ้องต้องกันในสิ่งที่ก่อให้เกิดความเป็นธรรมชาติหรือความดุร้าย”
เพื่อให้ธรรมชาติเป็นของแท้ ดัดลีย์วางตัวได้เพียงใยแมงมุมที่มีปฏิสัมพันธ์ซึ่งมีหน้าที่และบริการของระบบนิเวศที่เสถียร ตัวอย่างเช่น หมู่เกาะฮาวายเป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์ มีการสูญพันธุ์นับครั้งไม่ถ้วน และเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่สัตว์พื้นเมือง ทว่าพวกมันยังคงเป็นระบบนิเวศที่ซับซ้อนและให้ผลผลิต—อาจไม่ใช่ธรรมชาติ บางทีอาจจะเป็นแบบฮาวายแท้ๆ การเป็นของแท้ไม่เกี่ยวข้องกับการมีสายพันธุ์พื้นเมืองหรือเฉพาะถิ่น หรือปราศจากผู้คน และด้วยเหตุนี้จึงเป็นเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อมที่ติดตามได้ง่ายกว่าการบรรลุถึงความเป็นธรรมชาติหรือความป่าเถื่อนสล็อตเว็บตรงไม่ผ่านเอเย่นต์ไม่มีขั้นต่ำ
