ฉันไม่ค่อยผิดหวังกับตัวเลือกอย่างเป็นทางการของการผลิตสารคดีและวิธีที่พวกเขาแทรกแซงเนื้อหา
ที่น่าสนใจของเรื่องราวที่พวกเขาพยายามบอกมากกว่าสล็อตเว็บตรงที่ฉันอยู่ในช่วงซีรีส์ docu อาชญากรรมที่แท้จริงล่าสุดของ Netflix “วิธีแก้ไขเรื่องอื้อฉาวยาเสพติด” มีเรื่องราวที่น่าสนใจที่นี่เกี่ยวกับการเสพติดการทุจริตความอยุติธรรมและการปฏิบัติงานที่ไม่ดี แต่ผู้ผลิตซีรีส์สี่ภาคนี้ฝังมันไว้ในกลอุบายกล้องการพักผ่อนหย่อนใจที่ฉูดฉาดซาวด์บิทสัมภาษณ์ที่ถูกตัดโครงสร้างที่น่าผิดหวังและอื่น ๆ มันเป็นตัวอย่างในตําราเรียนของคําพูด Roger Ebert ที่ฉันโปรดปราน: “มันไม่ใช่สิ่งที่ภาพยนตร์เป็นเรื่องเกี่ยวกับมัน แต่เป็นวิธีการที่มันเกี่ยวกับมัน” “อะไร” ที่นี่น่าหลงใหล “อย่างไร” ทําให้ผมรู้สึกว่าผมต้องการใบสั่งยาที่แข็งแกร่งขึ้น
”วิธีแก้ไขเรื่องอื้อฉาวยาเสพติด” เป็นเรื่องราวของ Sonja Farak ซึ่งถูกจับกุมในปี 2013 เป็นหลัก ฟารัคทํางานที่แล็บอาชญากรรมในแมสซาชูเซตส์ และมันปลอดภัยที่จะบอกว่า เธอสนใจงานของเธอมากเกินไป เธอเริ่มทดสอบผลิตภัณฑ์กลายเป็นติดยาเสพติดจนเธอหยุดพักงานเป็นประจําเพื่อสูบบุหรี่แตก มันเกิดขึ้นมานานแค่ไหนแล้ว? แล้วมันส่งผลกระทบต่องานของฟารัคยังไง? มีกี่กรณีที่ได้รับการประมวลผลอย่างไม่ถูกต้องเนื่องจากบุคคลที่ประมวลผลพวกเขาสูง? หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับยาเสพติดที่คล้ายกันจากปีก่อนซึ่งพบว่าช่างเทคนิคเป็น “ห้องปฏิบัติการแห้ง” (ไม่ได้ทําการทดสอบจริง ๆ แต่บอกว่าเธอมี) ระบบพยายามกวาดประตู Farak ใต้พรม คนหลายสิบคนที่คิดว่าความเชื่อมั่นของพวกเขาอย่างน้อยควรได้รับการพิจารณาใหม่ถ้าไม่คว่ําทันทีได้รับแจ้งว่านี่เป็นปัญหาเล็ก ๆ และระบบยุติธรรมพยายามที่จะทําให้มันหายไป หากไม่ใช่เพราะความขยันหมั่นเพียรของวิญญาณที่มีแรงจูงใจบางอย่างมันอาจหายไป แต่ขอบเขตและขอบเขตของปัญหาที่ฟารัคเกิดขึ้นในที่สุดก็ถูกเปิดเผย
เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจใช่มั้ย? เพียงแค่ความคิดที่ว่าผู้หญิงที่ประสบความสําเร็จวันหนึ่ง
จะเริ่มทดลองกับยาบ้าและรอยแตกเป็นที่น่าสนใจ อะไรทําให้ใครบางคนทําเช่นนั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเริ่มตระหนักว่ามันส่งผลกระทบต่องานที่สําคัญมากของพวกเขา? และระบบมันพังได้ยังไง จนเป็นไปได้ว่า มันจะยั่งยืนน้อยกว่านี้ไปอีกนาน และเรื่องราวที่น่าสนใจนั้นสามารถสมดุลกับผู้คนที่พยายามจัดการกับผลพวง ระบบจะตอบสนองอย่างไรเมื่อปรากฏกรณีที่ปิดหลายร้อยกรณีอาจต้องเปิดใหม่
มันเกือบจะเหมือนกับว่าวิธีการมีส่วนร่วมเหล่านี้ทั้งหมดลงในเรื่องราวของ Farak และผู้คนรอบ ตัวมันมากเกินไปสําหรับผู้ผลิต “วิธีแก้ไขเรื่องอื้อฉาวยาเสพติด” ที่จะใช้และดังนั้นพวกเขาจึงสูญเสียโฟกัสของพวกเขาพยายามที่จะตีพวกเขาทั้งหมด การผลิตอาจไม่มีโฟกัสอย่างดุเดือดกระโดดจากการสัมภาษณ์กับครอบครัวของ Farak ที่ถูกสับเกินไปที่จะเปิดเผยอย่างแท้จริงไปจนถึงเรื่องราวเฉพาะของคนที่พยายามใช้กรณี Farak เพื่อให้บรรลุความยุติธรรมล่าช้าไปจนถึงการพักผ่อนหย่อนใจที่แท้จริงของภาพของเธอบนอัฒจันทร์ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ฉันไม่เคยเข้าใจ การสร้างเหตุการณ์ในสารคดีใหม่นั้นอันตรายทางศิลปะพอสมควร แต่เรื่องนี้ไม่ต้องการมันอย่างแน่นอน สิ่งที่จะได้รับจากการมีนักแสดงหญิงแสร้งทําเป็นฟารัคอ่านคําให้การของเธอในชุดห้องพิจารณาคดีหรือรอยแตกสูบบุหรี่ในห้องปฏิบัติการ? มันต้องใช้สิ่งที่ต้องการเป็นเรื่องราวของมนุษย์และทําให้รู้สึกเหมือนแท็บลอยด์
และแนวทางไฮเปอร์แอคทีฟนั้นขยายไปถึง “วิธีแก้ไขเรื่องอื้อฉาวของยาเสพติด” รวมถึงการสัมภาษณ์ซาวด์บิทที่ฟังดูมากเกินไปเพื่อดึงดูดความสนใจ มีองค์ประกอบของมนุษย์ที่หายไปจากการผลิตทั้งหมดนี้ มันปรากฏในตอนต่อมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการเปิดเผยหลักฐานเกี่ยวกับขอบเขตของปัญหาของ Farak (ซึ่งโดยทั่วไปถูกซ่อนไว้จากทนายความที่พยายามพาลูกค้าออกจากคุก) แต่เป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของการใช้เทคนิคที่ฉูดฉาดและน่าตื่นเต้นมากเกินไปในการบอกเล่าเรื่องราวสามารถผลักผู้ชมให้ห่างจากมันแทนที่จะเปิดเผยความจริง บางทีนี่อาจเป็นเพียงเรื่องราวที่เหมาะสมกับบทความนิตยสารที่มีการวิจัยมาอย่างดีหรือกลุ่มข่าว แต่หลังจากสี่ชั่วโมงของการดู “วิธีแก้ไขเรื่องอื้อฉาวยาเสพติด” ฉันยังคงไม่รู้สึกว่าฉันรู้ ทั้ง Givens และ Berry เหมาะสมสําหรับบทบาทของพวกเขา Givens เป็นชนิดของ maneater ที่ใช้กลยุทธ์ชายแบบดั้งเดิมด้วยความยินดีที่ดี carnal, Berry เพื่อให้อบอุ่นและมีเสน่ห์ที่คุณต้องการกอดเธอ
แต่ความประหลาดใจที่แท้จริงของภาพยนตร์คือเอ็ดดี้เมอร์ฟี่ที่พบตัวละครของเขาและอยู่กับเขา พล็อตของ “Boomerang” ทําให้ฉันนึกถึงส่วนใหญ่ของตารางเหล่านั้นหัน 1950s ชุดผู้บริหารตลกที่เคยแสดงคนเช่น Rosalind รัสเซล ในการทํางานพวกเขาต้องการความเชี่ยวชาญของตลกแสงและเมอร์ฟี่มีมันที่นี่ ไม่ว่าเขาจะคิดอะไรในช่วงที่มืดมนในอาชีพการงานของเขาจนกระทั่งได้เห็น “A League of Their Own” ของเพนนี มาร์แชล ผมไม่รู้เลยว่าองค์กรที่มีชื่อว่า All-American Girls’ Professional Baseball League เคยเฟื่องฟูในประเทศนี้ แม้ว่าผมจะอายุ 12 ปีเมื่อปิดร้าน และอายุมากพอที่จะสะสมการ์ดเบสบอล Bob Feller และ Robin Roberts และฟังพระคาร์ดินัลทางวิทยุ ลีกก่อตั้งขึ้นในปี 1943 เมื่อมันปรากฏสั้น ๆ ว่าเบสบอลของผู้ชายจะเป็นการบาดเจ็บล้มตายของสงครามและเมื่อผู้ชายมาเดินขบวนกลับบ้านก็น่าแปลกใจที่ลีกอยู่รอดจนถึงปี 1954 แล้วมันก็ถูกมอบให้ถูกลืมเลือนไป ประวัติศาสตร์เขียนโดยผู้ชนะสล็อตเว็บตรง
