ซีรีส์สารคดี HBO มักจะเป็นระดับเหนือเครือข่ายอื่น ๆ และ “แอตแลนตาหายไปและฆาตกรรม: เด็กที่
หายไป” ก็ไม่มีข้อยกเว้น กว่าห้าชั่วโมงผู้ผลิตซีรีส์เว็บสล็อตแตกง่ายนี้มีรายละเอียดเกี่ยวกับการฆาตกรรมเด็กแอตแลนตาในปี 1979 และ 1980 ซึ่งเด็กผิวดําหลายสิบคนถูกลักพาตัวและฆาตกรรมในเมืองจอร์เจีย สี่สิบปีหลังจากการฆ่าสนุกสนานยังคงมีคําถามมากมายเกี่ยวกับวิธีการแฉคดี ในฐานะคนที่รู้อย่างมากเกี่ยวกับคดี – ฉันเป็นแฟนของซีรีส์อาชญากรรมที่แท้จริงของทุกรูปแบบและเขียนเกี่ยวกับวิธีที่ “Mindhunter” ใช้กรณีนี้ในฤดูกาลที่สองสําหรับอีแร้ง – ฉันเข้าไปใน “เด็กที่หายไป” สงสัยว่ามันสามารถสอนฉันอะไรใหม่ ๆ เกี่ยวกับโศกนาฏกรรมอเมริกันนี้ แต่มันมีรายละเอียดที่น่าทึ่งและ ที่สําคัญที่สุดคือความเห็นอกเห็นใจในวิธีที่มันเข้าใกล้เรื่องนี้ แทนที่จะเป็นเพียงวิธีการอาชญากรรมที่แท้จริงทางคลินิกทั่วไปกรรมการมุ่งเน้นไปที่คนที่เกี่ยวข้องในกรณีนี้อย่างมากส่วนใหญ่เป็นคนที่คุณรักทิ้งไว้ข้างหลัง มันสร้างภาพที่แท้จริงของผลกระทบของการฆาตกรรมเหล่านี้และข้อโต้แย้งว่าพวกเขาถูกปกคลุมด้วยเมืองที่กําลังเพิ่มขึ้นและอาจเป็นประธานาธิบดีที่อ้างว่าตาบอดสี
ตั้งแต่ปี 1979 ถึง 1981 แอตแลนตาเป็นอัมพาตจากการฆาตกรรมเด็ก ส่วนใหญ่เป็นเด็กหนุ่มที่จะหายตัวไป บางครั้งร่างกายของพวกเขาจะถูกพบอย่างรวดเร็ว บางครั้งก็ใช้เวลาหลายเดือน ตอนแรกเพราะเด็กที่หายไปเป็นคนผิวดําและยากจนไม่มีใครให้ความสนใจมากนัก จนกระทั่งแม่ของเด็กเหล่านี้หลายคนเริ่มผลักดันให้สื่อมวลชนให้ความสนใจที่โลกสังเกตเห็น หน่วยเฉพาะกิจถูกสร้างขึ้น แต่แทบไม่มีความคืบหน้า ซีรีส์เช่นนี้สามารถมุ่งเน้นไปที่การสืบสวนที่ไม่เพียงพอและทุจริตและเป็นที่ถกเถียงกันเพียงอย่างเดียวและการจัดตั้งทางการเมืองที่ต้องการกวาดคดีเหล่านี้ภายใต้พรม แต่นี่ไม่ใช่วิธีการนี้อย่างแน่นอน แน่นอนว่าที่นี่ แต่คุณจะได้ยินจากแม่และพี่น้องของเหยื่อมากกว่าที่คุณจะจากเจ้าหน้าที่ตํารวจหรือนักการเมือง
และด้วยข้อยกเว้นบางประการ – ผู้ซึ่งได้รับเวลาอย่างน่าประทับใจต่อหน้ากล้องเช่นกันเพื่อสร้างความประทับใจที่สมดุล – คนเหล่านี้ส่วนใหญ่ไม่คิดว่าคดีนี้เคยได้รับการแก้ไขจริงๆ ใช่ ชายที่ชื่อเวย์น วิลเลี่ยมส์ ถูกจับและถูกตัดสินว่ามีความผิดในคดีฆาตกรรมครั้งสุดท้าย ทั้งสองคนแก่กว่าเหยื่อทั่วไป แต่ยังมีคําถามอีกหลายสิบข้อ ตอนสุดท้ายนําเสนอการอุทธรณ์ของวิลเลียมส์ในรายละเอียดที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนรวมถึงผู้ต้องสงสัยอีกหลายคนที่ดูเหมือนจะมีหลักฐานเกือบเท่ากับพวกเขาเช่นเดียวกับคนที่เจ้าหน้าที่แอตแลนตาตัดสินฆ่าเด็กเหล่านี้ทั้งหมด มีองค์ประกอบของคดีวิลเลี่ยมส์ที่ไม่รวมกันทั้งสองด้านเสมอ เรื่องราวของเขาในคืนที่เขาถูกจับไม่เคยเพิ่มขึ้น – เขาอ้างว่าเขากําลังจะไปนัดหมายที่ไม่สามารถยืนยันได้ – และมีกิจกรรมที่น่าสงสัยในวันหลังจากที่เขาถูกสอบสวนครั้งแรก. อย่างไรก็ตามมีองค์ประกอบของการตรึงอาชญากรรมเหล่านี้ทั้งหมดบนวิลเลียมส์ที่ไม่สมเหตุสมผลเช่นกัน ทฤษฎีที่ว่าวิลเลี่ยมส์ถูกใช้เป็นผ้าห่มเพื่อดับไฟที่อาจเกิดขึ้นซึ่งจะเริ่มขึ้นหากได้รับการพิสูจน์แล้วว่าสมาชิก KKK ได้ฆ่าเด็กผิวดําจะได้รับเวลามากมายที่นี่ แม้ว่ามันควรจะสังเกตว่ามีคนสัมภาษณ์ที่รู้คดีนี้เป็นอย่างดีและเชื่อมั่นในความผิดของวิลเลียมส์ ฉันเกือบจะสงสัยว่าการได้ยินหลักฐานบางอย่างที่นําเสนอในตอนที่ห้าจะไม่เปลี่ยนใจของพวกเขา
ดังนั้นคุณจะสร้างซีรีส์ห้าชั่วโมงที่ยังไม่ถึงข้อสรุปที่ชัดเจนที่น่าสนใจได้อย่างไร? โดยการสร้างสมดุล
ในแง่ของข้อมูลและความเห็นอกเห็นใจ “Atlanta’s Missing and Murdered” เป็นการผลิตที่แตกต่างกันอย่างประณีตซึ่งไม่ได้จุ่มลงในเรื่องราวของความเศร้าโศกหรือรู้สึกทางคลินิกมากเกินไปในลักษณะที่ให้ข้อมูล มันเดินเส้นนั้นตรงกลาง มันมีการผสมผสานที่สมบูรณ์แบบของทั้งสองโดยนําเรื่องราวกับผู้เล่นจํานวนมากและปัญหามากมายและทําให้รู้สึกเป็นมนุษย์อีกครั้ง การฆาตกรรมเด็กในแอตแลนตาเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศนี้ในช่วงต้นยุค 80 คุณอาจเดินออกจากชุดนี้โดยคิดว่าคดีได้รับการแก้ไขอย่างถูกต้อง คุณอาจเดินจากไปโดยคิดว่ามันเป็นเพียงการปิดเพื่อหยุดสงครามการแข่งขันจากการทําลายเมือง แต่คุณจะเดินจากไปพร้อมกับภาพที่ชัดเจนว่าทําไมเรื่องนี้จึงยังคงเป็นส่วนสําคัญใน
ประวัติศาสตร์ของแอตแลนตา มันยังคงรู้สึกเหมือนบทสุดท้ายยังไม่ได้เขียน ในเดือนพฤษภาคมปี 1991 ที่เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์เอ็ดดี้เมอร์ฟี่เข้าร่วมกับผู้ชมที่เห็น “Boyz N the Hood” ของจอห์นซิงเกิลตันและหลังจากนั้นเขาก็นําเสียงเชียร์ ฉันสงสัยว่าเขามาทําอะไรที่นั่น ซูเปอร์สตาร์ไม่เคยเข้าร่วมเทศกาลภาพยนตร์เว้นแต่จะมีภาพยนตร์ในการแข่งขัน และแน่นอนพวกเขาไม่เคยนั่งในผู้ชมทั่วไป ฉันสงสัยว่าบางทีหลังจากสอง flops เข้าใจผิดติดต่อกัน – “อีก 48 ชั่วโมง” และ “Harlem Nights” – และแร็พที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นเมอร์ฟี่กําลังมองหาอิทธิพลใหม่ ๆ เพื่อเปลี่ยนเส้นทางอาชีพของเขา
ถ้าเป็นอย่างนั้น “บูมเมอแรง” หนังเรื่องใหม่ของเมอร์ฟี่ ก็เป็นหลักฐานอันทรงพลังว่าเขากลับมาอยู่ในเส้นทางเดิม มันแสดงให้เห็นถึง Eddie Murphy ที่ใจดีอ่อนโยนและตลกกว่าที่เราเคยเห็นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา – นักแสดงการ์ตูนที่สามารถไปหัวเราะเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นเดียวกับคนใหญ่และสร้างตัวละครในเวลา
เดียวกันในภาพยนตร์เขาคือ Marcus Graham ผู้บริหารระดับสูงใน บริษัท เครื่องสําอางซึ่งใช้เวลาว่างในการแสวงหาผู้หญิงอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเขาเกลี้ยกล่อมพวกเขาและทิ้งพวกเขาด้วยความสงสารจนกระทั่งวันหนึ่งผู้บริหารหญิง (Robin Givens) กลายเป็นเจ้านายของเขาและเริ่มปฏิบัติต่อเขาในลักษณะเดียวกันเรื่องราวของ “บูมเมอแรง” ถูกยกให้เมอร์ฟี่ซึ่งอาจจะเห็นเรื่องนี้เป็นการแก้ไขหลังจาก “Harlem Nights” ภาพยนตร์เหยียดเพศที่น่าตกใจซึ่งรวมถึงฉากหนึ่งที่ตัวละครเมอร์ฟี่ยิงผู้หญิงคนหนึ่งเสียชีวิตในขณะที่เธอกําลังร่วมรักกับเขา คราวนี้ตารางถูกเปลี่ยน ขณะที่กิฟเว่นส์เกลี้ยกล่อมเมอร์ฟี่ทิ้งเขาหยิบเขาขึ้นมาอีกครั้งโยนเขาออกไปอีกครั้งท่าทางทั้งหมดของตัวละครของเขาเปลี่ยนไป เขาสูญเสียขั้นตอนการตีกลับและหัวเราะเยาะตัวเองและเริ่มที่จะแขวนหัวของเขาและลากเท้าของเขาเว็บสล็อตแตกง่าย
